Maka vehivavy ve isika  sa

Mifidy namana hiara dalana amin’ny fiainana

Ny fomba fiijeren-tsika ny fanambadiana no hamaritra ny fifandraisana izay hampikambana antsika amin’izany

Eo am-piandohana, olon-droa tsy mifankafantatra angamba no mifanojo ka mifankatia sy misafidy hiara-dia

Lehilahy iray sy vehivavy iray natsoina hiara-dia amin’ny fiainana.

Nantsoina ho nofo iray ny mpivady

Eo amboalohany, misy ny firaisam-batana hifanaovany hampiray ny vatan’izy ireo, ka hampiezaka antsika hanambatra ny vatan-tsika ao amin’ny firaisam-batana.

Nantsoina ho iray fo mitempo ny mpivady

Mba hanondrotana avo dia avo ny fiainan-tsika, dia antsoina isika hifampizara ny manta sy ny masaka eo  amin’ny fiainana, izay tena fototra ifaharan-tsika. Fifankazahoana am-po no mitondra antsika hiezaka ahafantatra izay irian’ny vady ka miezaka mandray ny fihetseham-pony, sy hahafantatra ny maha olona azy.

Nantsoina hiray saina ny mpivdy.

Nasaina isika hiara-dalana amin’izy Tompo mandritra ny fiainana eto an-tany, nantsoina isika hizotra amin’ny tanjona iray Noho izany, asaina ny olon-droa tsy maintsy hampitovy fijery amin’ny fanapahan-kevitra rehetra raisiny.

Na isika hihevitra ny vehivavy ho fitaovana, toy ny fananana ka azo hampiasaina amin’izay mahafinaritra sy tiana hanaovana azy, ka rehefa lany tsiro dia hatsipy sy hariana, na isika hihevitra ny vehivavy ho namana hiara-hamakivaky ny fianana

Mitaky izany ny fiheverana ny vady ho olona feno, olona izay hiezahana ho hafantarina isan’andro isan’andro ny tsiambaratelo momba azy rehetra. Olona tokana an-tany, nataon’Andriamanitra ho ahy, Olona tsy mitovy amiko, hafa noho ahy, ka manandratra ny maha Olona ahy sy mifameno amiko

Raha fanaka na fitaovana no fiheverako ny vadiko, tsy ela dia ho leo azy ho, vetivety dia lany tsiro amiko izy, satria tapitra fantatro avokoa ny momba azy rehetra ka tsy misy ilaiko azy intsony.

Raha tsiambaratelo ho fantarina ho ahy ny vadiko, fanomezan’Andriamanitra ho ahy, ho eo anilako, tsy ho foiko izy ka hiezaka hiara dia aminy hatrany aho mandritra ny fiainako manontolo, mba hikaroka sy hamantatra hatrany ny soa ao aminy rehetra.

Ataoko izay mety rehetra ho entina hamalifaliana azy, hahasambatra azy, hafaliana ho ahy ny mahita ny fivelarany sy ny fivoarany eo amiko.

Hifameno amiko ny vadiko, ka hanafaka ahy eo amin’ny fahanginana.

Hiaraka izahay roa hamakivaky ny fianana manontolo

 

Prendre femme   v/s Choisir une compagne pour la vie.

 

Notre vision du mariage va déterminer la qualité de la relation qui va nous unir.

 

Au départ, deux étrangers peut-être qui se découvrent  et  qui se choisissent. Un homme et une femme appelés à vivre ensemble pour la vie.

Unité des corps. 

En premier lieu il y aura la relation sexuelle qui va réunir nos corps et nous aurons à travailler à faire l’unité de nos corps dans la relation sexuelle même.

Unité des cœurs.

Dimension essentielle de notre vie, nous sommes appelés  à partager sur ce que nous vivons, sur ce qui est au plus profond de nous. Nous sommes appelés à développer une intimité. Intimité et familiarité sont deux choses différentes. L’intimité va nous amener à prendre en compte les désirs du conjoint, à l’accueillir dans  ses sentiments, à tenir compte de toute sa personne humaine.

Unité des esprits.

Invités à marcher avec notre Seigneur sur la route de la vie, nous sommes appelés  à regarder dans la même direction. Nous sommes invités à travailler à l’unité de nos volontés.

 

Soit nous allons prendre femme, considérant le conjoint comme un objet  (un objet : on le possède, on s’en sert, on en fait ce que veut et on le jette)

Soit nous considérons notre femme comme une compagne pour la vie. Ici cela implique de considérer le conjoint comme une personne humaine, personne à découvrir jour après jour, personne à découvrir dans son mystère, personne unique, crée par Dieu, personne différente de moi, qui m’humanise et me complète.

 

Si mon conjoint est un objet, bien vite je serai fatigué de lui (ou d’elle) car je ferai bien vite le tour de sa personne.

Si mon époux (ou épouse) est un mystère, une grâce (un cadeau de Dieu) à mes cotés je resterai jusqu'à la fin de mes jours dans l’attention, la découverte et l’émerveillement de l’autre.

Je ferai tout pour lui faire plaisir, pour la rendre heureuse (ou le rendre heureux). J’aurais à cœur son épanouissement.

 

Mon conjoint vient me compléter et m’arracher à ma solitude. Ensemble nous allons cheminer sur les routes de la vie.